De zon stond op 24 maart al vroeg boven de Schorre in Boom, waar zee en heus festivaldorpje hadden opgezet om de 2e editie van de 100km run voor Kom op tegen kanker te verwelkomen. Het beloofde een mooie dag te worden en wij waren dan ook al vroeg vrolijk onderweg om in ruil voor onze ingezamelde centjes een beetje te mogen lopen. Voor de 2e keer in evenzoveel edities deden we mee met team BLIEVE, een all-female team van GRT draakjes Ann, Ellen, Stine en Sylvie. Door omstandigheden kon Stine niet meelopen en werd ze voor de gelegenheid vervangen door Reddende Engel Debbie. Stine stond ons bij als Duiveltje-doet-al: chauffeur, logistieker, team captain en coach. Wij konden geen betere wensen!
De 100km is een teamrun: alle afstanden van de teamleden opgeteld vormen samen 100 km. De eerste loper vertrekt alleen, na 10 km komt loper 2 erbij, nog 10 km verder vormen ze een triootje en voor de laatste 10 km sluit ook loper 4 aan. Zo loopt loper 1 dus 40 km, loper 2 30 km enz., samen 100 km. Symbolisch vertegenwoordigen de groeiende teams het samen strijden tegen kanker.
Teamnummers en t-shirts ophalen, nog eens naar ’t toilet en dan moesten we ons al reppen om de startceremonie niet te missen en loper 1 op tijd in het startvak te krijgen. Ludiek interviewtje met de BV-ambassadeurs Tine Embrechts en Wim De Vilder, dankwoorden voor vrijwilligers en sponsors, motiverende woordjes voor de lopers en een minuut stilte. Pakkend is dat: enkele seconden geleden was het hier een geroezemoes van jewelste en nu houden zelfs de vogels even hun snavel. Pang! De start wordt weggeknald met een echt schot en dan lopen maar, over het brugje, de Schorre uit en naar de Rupel.
Het is duidelijk dat iedereen hier voor een gezamelijk goed doel is: geen gedrum aan de start, geen stress, de meesten blazen zich niet op. Er wordt wat gebabbeld onderweg en vooral genoten van die voorjaarszon. Een nekwarmerbuff wordt al snel een polszweetband. De eerste lus gaat vrij vlot en een uurtje en 11 km later loopt Sylvie alweer binnen in de Schorre om Ellen op te pikken voor rondje 2. Ze hebben veel onverharde paadjes en landwegen in deze lus gestoken. Het parcours vinden we mooier dan vorig jaar en voor we het beseffen zijn we weeral bij de Schorre om Debbie op te pikken. We worden daar ook nog verrast door Onverwacht Supporter Boudewijn! Nu wacht ons een lang stuk heen en terug langs de Rupel. Gelukkig staat er niet echt veel wind. De laatst bijgekomen loopster moet gespreksonderwerpen aanbrengen, dat is onze regel. En zo tetteren we de tijd weg. We passeren enkele kleigroeves en steenfabrieken en zelfs een oud kasteeltje, waarschijnlijk van Beauty en The Beast. De kilometers beginnen intussen wel wat te wegen en ze hebben hier nog 2 steile bruggen op de route gelegd voor we Ann kunnen oppikken in Rumst om met z’n vieren aan de laaste 10 km te beginnen.
Nu alle teams volledig zijn, is parcours best vol met lopers, maar nooit is het onmogelijk om met je team samen te blijven en nooit word je voor de voeten gelopen. Dat hebben de uitstippelaars goed geregeld. Dit laatste stuk was best lastig en op het einde zat er nog een vrij lange helling met kasseien in. Ze hadden ons gewaarschuwd. Gek genoeg (of niet?) ging het op die stukken relatief iets beter met ons. Kasseilopen: draakjes kunnen dat! Bergop? “Een heuvel is geen euvel” werd ons mantra. En zo hoorden we trommelaars van de Schorre weeral en konden we onze triomftocht naar de finishboog inzetten. Blij dat we er waren, blij dat we ons hier weer voor hebben ingezet. Een medaille en een hand van Frank Deboosere (die iedereen daar persoonlijk proficiat zegt!) en we hadden onze recovery weeral verdiend. Volgend jaar doen we weer mee (mét nootjesverkoop 😉 ).
Uiteindelijk waren er 581 teams die samen meer dan 1,5 miljoen euro inzamelden. Al dit geld gaat naar klinisch onderzoek.
https://www.komoptegenkanker.be/…/onderzoek-en-zorg-financi…
