Anderhalf jaar geleden kreeg ik de diagnose dat ik wegens artrose in de rug niet meer mocht lopen. Dit kwam aan als een mokerslag want als coach van Team 5 was ik immers gewend om toch heel wat kilometers te lopen. Helemaal stoppen met lopen was hierdoor moeilijk en ik wilde me dan ook niet zomaar neerleggen bij het verdict. Na een bezoekje aan een andere specialist, die wél begreep dat stoppen met lopen niet echt een optie was, stuurde deze me huiswaarts met de opdracht om lessen core stability te volgen.
En ja hoor, na een tijdje kon ik terug wat lopen. Omdat ik het coachen bij Gentrunningteam zo enorm miste, besloot ik een seizoen te coachen bij de Start2Run. Hoewel ik moet toegeven dat dit op dat moment een hele opgave was: ik ben namelijk helemaal niet technisch aangelegd. Gelukkig kon ik steeds rekenen op de hulp van mijn medecoach Bart De Weirdt, waardoor deze sprong in het diepe toch plots een pak gemakkelijker werd.
Tijdens de start van het eerste seizoen was corona nog maar een zeer vaag begrip en we begonnen er enthousiast aan. We hadden alvast heel wat plannen in petto, want ondertussen weet ik dat het lopen op zich voor iedere beginnende loper wel lukt maar de vraag eerder is hoe we het uitdagend en boeiend kunnen houden.
We besloten een aanwezigheidslijstje bij te houden met daaraan een T-shirt verbonden.
Het werkte, lopers die niet naar de training konden komen, stuurden zelfs foto’s in om te bewijzen dat ze hun training afgewerkt hadden. Dit toonde ons alvast hoe enthousiast en vastberaden ze wel niet waren!
Toen plots, als bij donderslag … de lockdown … Lopen mocht niet meer, behalve alleen of met één vaste medeloper. Hoe zouden we dat oplossen?! Na een enkele brainstormsessies kwamen Bart en ik met het idee om een podcast te maken. Dat zou wel lukken, we experimenteerden met ons zangtalent (of dat dachten we toch), mijn dochter toonde mij de wondere wereld van de “podcast editen for dummies” en na (heel) wat gevloek en veel geduld was de eerste podcast een feit.
De Start2runners bleven enorm gemotiveerd en zelf maakten ze op hun beurt deel uit van de podcast. Ongelooflijk gedreven bleven ze hun programma lopen. Maar het moet gezegd, bij de ene lukte het beter dan bij de andere… dus gingen Bart en ik af en toe soms enkele S2R’s opzoeken om hen te begeleiden bij een “privé loopje”.
Dankzij Boudewijn, Patrick en Koen kwam er eveneens een geniale Paaszoektocht, een fantastisch geschenk want opnieuw kreeg iedereen wat extra energie!
En zo gingen we bijna naadloos over naar het tweede seizoen. We mochten dan wel terug trainen, maar hadden totaal geen zicht hoe we dit praktisch konden organiseren. We hadden perfect 11 weken wat goed uitkwam voor een S2R maar we hadden geen nieuwe instroom. Dus gingen we aan de slag met de lopers van seizoen 1 en bouwden we terug op van het begin maar nu telkens met een extra loopje erbij.
Ondertussen kwamen er week na week nieuwe S2R’s bij. Op een gegeven moment waren we met 18 S2R’s….amai we zaten bijna aan de limiet van 20.
Opnieuw hadden we een super gemotiveerde groep. Regen, wind hitte en vooral Sally hielden ze niet tegen. Daarenboven, gewoon om even te stoefen, wil ik graag nog eens benadrukken dat we op sommige momenten de grootste groep waren in GRT, wat dan weer extra energie gaf aan de trotse S2R’s.
Doordat het niet zo’n ideaal seizoen was, zijn er spijtig genoeg een paar mensen afgevallen, ook door de extreme hitte en de vakantie, maar allemaal lieten ze al weten opnieuw te starten op 7 september.
Dus hoe kan het ook anders Bart en ik gaan er terug een lap op geven. We zullen wel terug enkele nieuwigheden uit onze mouw schudden, maar vooral gaan we ons terug goed amuseren want lopen is nooit een opgave maar lots of fun.
We hopen jullie terug allemaal in grote getale terug te zien. En voor de S2R’s die doorgaan naar een andere groep, veel succes en weet dat jullie toekomstige coaches gelukzakken zijn, want welke coach wil nu geen lopers zoals jullie?
Alain Bruylandt
(samen met Bart De Weirdt coach van S2R)
